منداڵه‌کان و گه‌وره‌کان 

وه‌رگێڕ: مه‌نیژه‌ میرموکری

ته‌ته‌ر هه‌واڵی هێنابۆوه‌ که‌ باوکیان له‌ خاکی ئیتالیا په‌کی‌که‌وتووه‌. شتێکی نامۆ، نوێ، بێگانه‌ که‌ هیچ بۆ تێگه‌یشتن نەدەبوو له‌ به‌رامبه‌رییاندا قووت‌ببۆوه‌. به‌رز و پان له‌وێ ڕاوه‌ستابوو. نه‌ ڕوخسار، نه‌ چاو و نه‌ ده‌می هه‌بوو. خه‌ڵکی‌ هیچ شوێن و مڵکی هیچ شتێ نه‌بوو. نه‌ هی ئه‌و ژیانه‌ پڕ له‌ هه‌ڵا و هه‌نگامه‌یه‌ی به‌ر ده‌رکی کلیسا‌ و نه‌ هی شه‌قام. نه‌ هی ئه‌و تاریکییه‌ گه‌رمه‌ی شه‌وه‌ دووره‌کان و نه‌ هی چیرۆکه‌کان.

تسالی

وەرگێڕانی لە ئینگلیزییەوە: محەممەدئەمین مەجیدیان

ئەم چەرۆکییانە کاریان بەسەر سپی پێستەکانەوە نەبوو. ئەو کاتەی کە رێبوارێک پێی وتن کە سەرۆکەکەیان لەگەڵ سپی پێستەکان کاغەزی واژوو کردوە، چەروکییەکان پێی پێکەنین. بەڵام کاتێک زانیان سەرۆکەکەیان زەمینەکانیانی داوە بە سپییەکان، بێدەنگ بوون.

وە شەرافەت

ئازاد سەیدئیبراهیمی(هۆگر)

تۆ لە تاڵان و لە کوشتن چەنە شاکەشگە دەبی! 

عەبووئاسا هەڵ‌ئەدەی داوی خەلافەت کە دەمێ

لە موسوڵمان و یەزیدی ومەسێحی دەکوژی

نیەسی لای ئەتۆ فەرق و تەوافەت کە دەمێ

شندڕ و بندڕە چی جەرگی ئەویندارە بە هەق 

دەر‌ئەهێنی کە چەقۆی ئەو چەمە جافەت کە دەمێ

سووپەڕمەن

 رزگار لوتفی

تا خۆی ددانی پێدا نەنا کە هەشت مانگ لەمەوبەر و لە رۆژێکی باراناویدا دڵی لە لێدان کەوتووە و دەستبەجێ مردووە هەرگیز بە خەیاڵمدا نەهاتووە رۆژێ لە رۆژان ئەژمارم کردبێ کە باوکم، ئەو کەسەی چل ساڵی تەواو تاقە کۆڵەکە و تەنها پشتیوانم بووە، هەشت مانگ بێ مردبێ و لە کۆڕی گەرمی بنەماڵەکەماندا نەمابێت.

دووعاکەی پوورە ئایشێ

رەسووڵ سوڵتانی

فایلەکەی لەبن پیلی نا و بەڕێ کەوت. لەمێژ بوو دڵی ئەوەندە خۆش نەببوو. لەوەتەی لە شاخ هاتبوونە خوارێ، رۆژێک نانی هەبوو دۆی نەبوو، رۆژێک دۆی هەبوو و نانی نەبوو. هەرشوکرانەبژێریش بوو. دەیگوت خودا بەشی منی وا داوە. شوکرانەبژێرم. دەیگوت: ئاه و دوعای دایکم گرتوومی. 

ساڵی مار

فەڕۆخ نێعمەتپوور

من دەبێ پیشانی بدەم کە مارەکان سەرەڕای سەرنەکەوتنیان ئەرکیان شۆڕش کردنە و ئەمە لە سەریان تۆمارکراوە و ئیدی ناتوانن خۆی لێدەرباز کەن. لە کاتێکدا بیر لەوە دەکەمەوە کە چلۆن وشە و رستەکانم لە سەر یەک هەڵبچنم و دایانبڕێژم، بیر لە قۆزی و جوان چاکی خۆم و هاوڕێ ماراوییەکانیشم دەکەمەوە و، بەزەییم بەو پشیلانەدا دێتەوە کە بە هۆی ئەقڵ فراوانیان هەمیشە شوێنێکیان هەیە بۆ لێکەوتنە خوارەوە.

براکلی و تەختی خەوەکەی

وەرگێڕانی لە ئینگلیزییەوە: محەممەدئەمین مەجیدیان

"جێت هەیە بۆ خواردن؟" هەر بەدەم ئەم پرسیارەوە چوو بە لای دٶڵابەکەو ئەو خواردەمەنییە پاشەکەوتخراوانەی هێنایە دەر کە بۆ رۆژانی زستان هەڵیگرتبوون. براکلی هەر وەکوو هۆشی لێبڕا بێ، راوەستا بوو سەیری ئەکرد، کە تینا نیسک و برینجەکەی خستە سەر چاوەی گازەکە.

آشنایی با مولفه های ادبیات داستانی پست مدرن

رضا پارسا

در داستان پست مدرنیستی، برخلاف داستان مدرنیستی كه شخصیت، جهان را به خود و دیگری تقسیم می كند، شخصیت از همان آغاز به تقسیم بدنی خود و دیگری اعتقادی ندارد. دنیای واحد و سخت عقلانی، به عنوان تنها دنیای ممكن كنار می رود، دنیاهای متعدد تجربه می شوند. روایت های كبیر حذف می شوند؛ زیرا در پی یكسان سازی هستند تا بتوانند جهان را در یك نظام معین جای دهند و بشناسند.