نیهاد جامی
بۆ ئەوەی قسە لە ستراتیژی گوتاری تێکستی ئەدەبی بکەین، لێرەدا پێویستمان بەوە دەبێت لەسەر چەند هەوڵێک هەڵوەستە بکەین، تاوەکو سیماکانی ڕوانینەکانمان ڕوونتر بخەینە ڕوو، ئەوەش بەو مەبەستەیە تاوەکو بچینەوە سەر ڕۆڵی ڕۆشنبیر لەبەردەم دەسەڵاتدا، بەوەی ئاخۆ ئەو ململانێیەی مەعریفە لەگەل دەسەڵات بەکوێ گەشت و سیماکانی دەرکەوتنی چی بوون؟
سەباح رەنجدەر
ڕووناكی و مۆسیقا ڕوخساری شاعیرێكن به دوژمن ده‌وردراو
كه ڕۆیشتم پێڵووی شووشه‌ی چراكانم هه‌ڵێنا و مانگم به ڕێگاوه
كه‌ڵه‌باب و مه‌لا ده‌ستڕه‌شترین دێوه‌زمه‌ی یه‌كترن.
رەسول سەفەریانی
ئاڵۆزم وەک پوورەی ھەنگی دەست بۆ براو. وەکوو شارەمێلورەی ئاوتیکراو. ئاڵۆزم و دەڕۆم بێ ھێلانە، بێ ئۆقرە و بێ ژین. ئەمەی کە دەڕۆم و دەخۆم و دەخەوم بەس نییە بۆ ئەوەی ناوی ژینی لێبنین. ژیان واوەترە لەو چەند کردە حەیوانییە کە سنوری نێوان مان و نەمانمان بۆ دیاری دەکەن. من باسی ژیان دەکەم نەک باسی مان. مان یانی زیندوبوون و زیندوو بوون بەو چەند شتەوە ، واتە خواردن و خەوتن و ھەناسە گرێدراوە. من ئێستا لەو سنورەدام. سنوری مان و نەمان.
ناڵە حەسەن
هەر لەوێدا باسی ئەوە کراوە کە، (نێچە) شاعیرێکی جیاواز بووە و بە ستایلێکی جیاواز نووسیویەتی، هەروەک مێژوونووسی فەڕەنسی (ئەلیکسیس ڤیلۆنینکۆ) پێیوایە، (نێچە ئیستاتیکای ڕووکەشی دەقی واتە فۆرم)ی پێش وردیی مانا خستووە.
ناوی کتێب: ژیانی خۆشی من بەشی ١٢
بابەت: زنجیرە چیرۆکی مناڵان
ولە سویدییەوە: رەحمان سۆفی
رەسوڵ سەفەریانی
با، ئەوانیشی ھەڵگرت و بردی. گەڵا کەمێکی تر رۆشت و لە بن دارێکدا با لە دەستی کەوت. گەڵا پاڵیدا بەدارەکەوە، بۆنی دایکی دەدا. تۆزێک سوکنایی ھات و حەسایەوە. ئیتر با دەستی نەدەگەیشتێ. ئەو کورتە رێگای زۆر لا درێژ و بێ بڕاننەوە دەهاتە بەرچاو. ماندوو بێ وزە کەوتە بن دارەکە. بە ئارامی رووانی بۆ دەوروبەری.
فرخ نعمت پور
زمانی دکارت کە فیلسوفی دوآلیست بود و معتقد بود جهان مادی و جهان معنوی دو جهان موازی و مستقل از هم اند، اما در همان حال ارتباط آنها را از طریق یک غدە در مغز انسان میسر می دانست کە البتە هیچگاە علم موفق بە کشف آن نشد. و کجای دیگر می توان بە دنبال این غدە گشت؟
By: Azad Karimi
Art and culture are unfortunately not the economic and political priority nowadays - have they ever been? - but I think we must remain positive and optimistic.
لە فارسییەوە: کاروان عزەتی
لە لای تەنیاییت
لە خەڵوەتی ئارامیدا
جێگایەک بۆ دڵتەنگییەکانم بکەوە
لەسەر نیمکەتی کونجی چۆڵی دڵت
دەمەوێ ماندووییەکانی ئەم رۆژانەم لەبیر بەرمەوە!
و: نه‌ژاد عزیز سورمێ
دوای ئه‌وه ژووره‌كه ڕووناك بووه‌وه
په‌نجه‌ره‌م به كراوه‌یی جێهێشتبوو
مانگ هاتبووه ژوورێ، لێره بوو
دیار بوو شاد و هێمن
فەڕۆخ نێعمەتپوور
دراوسێی یەکەم حەزی بە شتی خشکەیە. هەر لە سەرەتایشەوە وابوو. دەم بە هاوار نەبوون. نوێنەرەکانیان لە قسەکردندا ئارام دەدوان، دەنگیان یەکجار نزم بوو و بە کاوەخۆ وشەکانیان بەڕەڵڵا دەکرد. وەک بڵێی کەسێک گوێی لێیە و لە راستیدا نابێ گوێی لێ بێ. راستییەکەی ئەوە بوو قەت کەسیشی لێ نەبوو، هەر ئەوان و فەرماندە و هەڤاڵان بوون.
شهرام وحدانی
بیان اندیشە کاری است که در طول تاریخ بسیاری جانشان را بر سر آن باخته اند. شاید این تلخ ترین تراژدی تاریخ است. نوشتن و یا سخن گفتن از چیزهایی که نباید در باره آنها گفت کاری است مشکل، نه به این دلیل که دشوار است بلکه به این دلیل که پاسداشتن امورِ مقدس همگان کاری است نشدنی، و مخدوش کردن و به چالش کشیدن امور مقدس دیگران، خطر کردن است.