منبع: کردپرس
سینما بخش بزرگی از هویت فرهنگی انسان معاصر است و باید در هر شهری حداقل دو سینما فعال باشند نبود سینما تبعات فرهنگی جبران ناپذیر بر جامعه وارد می کند.
آزاد کریمی
گلباش به این اندیشه فرو رفته بود که چرا بینندگان برنامه، حسابی جَوگیرِ شومن قدیمی تلویزیون شده اند و به جای بحث درباره ی موضوع برنامه، به چاق سلامتی و خرده تعارفات کوچه بازاری همیشگی می پردازند؟ در حقیقت او خودش را برای دیدن یک برنامه ی نیمه مستند و تکان دهنده ی داغ آماده کرده بود.
فرخ نعمت پورتصمیم گرفتم کە صبحانە را (البتە چە عرض کنم، اگر بشود کماکان اسمش را صبحانە گذاشت. بشر دوست دارد اولین وعدە غذائی روزانەاش را بمحض بیدار شدن صبحانە بنامد!)، همانجا در بالکن صرف کنم. ارضای یک غریزە در حین ابراز وجود یک حس استاتیکی. و نتیجە ادغام این دو چە می شود؟
فهیمه فرسایی
با اوج‌گیری جنبش اعتراضی در ایران بحثی قدیم درباره "وظیفه" هنرمند بالا گرفته که به طور تاریخی طرفداران "هنر برای هنر" و"هنر برای اجتماع" را در برابر هم می‌گذارد. تاریخ می‌گوید نتیجه این رودررویی می‌تواند فاجعه‌بار باشد.
حسیب عمار
آدونیس، با تئوری پردازی در زمینه شعر سپید، بیش از دیگران در این جریان نو نقش داشت. دغدغه او از ابتدا، خلق یک زبان تازه بوده. او اولین شاعر عرب محسوب می شود که مفهوم تثویر اللغه یا انفجار زبان را وارد شعر معاصر عرب کرد. از دیدگاه او، زبان برای اینکه زنده بماند، باید توانایی های بی پایانش را بروز دهد. به بیان دیگر، زبان شعری باید در حالت پویایی و تجربه مدام برای دستیابی به معانی تازه و بیرون رفتن از مفاهیم عادی اشیاء باشد.
فرخ نعمت پور
پس نسل کنونی نسل آرزوهای کوچک است با اعمال کوچک، هر چند نمی توان از لحاظ ارزش گذاری گفت کە آرزوهای بزرگ و اعمال بزرگ از جایگاە والاتری نسبت بە آرزوهای کوچک و اعمال کوچک برخوردارند. تنها می توان گفت کە پارادایمها بویژە از لحاظ روانشناسی تغییر کردەاند.
فرخ نعمت پور
می شود گلەوار زیست و احساس خوشبختی کرد، بە همان نسبت کە می شود احساس خوشبختی هم نکرد. می توان مدرن زیست و احساس خوشبختی کرد، بە همان نسبت کە می توان هم نکرد. شاید آنچە کە ما خوشبختی می نامیمش همان دوری از حس اضطراب، تنهائی، تهی بودن و مسئولیت می باشد، اما صرف این دوری هم بە شیوە خودبخودی بە معنای تضمین خوشبختی نیست.
فرخ نعمت پور
خوب شما آدما را نصیحت کنید کە بە گربەهایشان بگویند اگر موشی را مورد اذیت و آزار قرار دهند، آنها را از خانەهایشان بیرون انداختە و برای همیشە از خوراکی های لذیذشان محروم می کنند. خدا کمی فکر کرد.
در داستان پست مدرنیستی، برخلاف داستان مدرنیستی كه شخصیت، جهان را به خود و دیگری تقسیم می كند، شخصیت از همان آغاز به تقسیم بدنی خود و دیگری اعتقادی ندارد. دنیای واحد و سخت عقلانی، به عنوان تنها دنیای ممكن كنار می رود، دنیاهای متعدد تجربه می شوند. روایت های كبیر حذف می شوند؛ زیرا در پی یكسان سازی هستند تا بتوانند جهان را در یك نظام معین جای دهند و بشناسند.