تفەنگێک دەکڕم
فەڕۆخ نێعمەتپوور
سکی لەبرسانا قۆڕەی دەهات. لە کیسەکەی رووانییەوە کە ئیستاکە بە کەلەکەی خۆیەوە هەڵواسرابوو. بەدەستە خوێناوییەکانییەوە، کە لەبەر لۆمەی هاوڕێکەی رووی نەببوو خاوێنیان بکاتەوە، ژماردنییەوە. ئا، هەشت بوون. داخۆ بەس نەبوو! دەیانتوانی ئیستا دانیشن و بیانبرژێنن و تێری پێ بخۆن. لە هاوڕێکەی رووانییەوە. ئەویش وەک ئەوی بزانێ چ باسە، گوتی دەبێ یەک دوو قشقڕەیەکیش بکوژن، ئەگینا کەمە و تێری پێ ناخۆن. گوتی تازە ئەگەر کۆترێکیشمان بکوشتایە چ باشتر!
ژيانێ لێوانلێو لە گريان
سەردار جاف
کەواتە دەبێت هەميشە لە سۆراغی ئەو گريانە بين کە مەتەڵێکە و هەڵنايەت، دژوار و سەخت و تەنگە، يەکەمين پێپليکانەی ئەم ژيانە ئاوێتە بوونە لە تەک دۆراندۆر دەرباز بوون لە نێوياندا بە باڵا بوونت دەگەيەنێت، مرۆڤ ئەگەر نۆبەرە نەبوو ئەوا هەر لەيەکەم هەناسەدانييەوە ململانێی ئەو ساوايە دەکات پێش خۆی لە دايک بووە ئيرەیی پێ دەبات، جەنگێکی زۆر بچوکی مناڵانەيە لێرەوە بە گوێرەی تەمەن و باڵا بوون جەنگەکان گەورەتر دەبن، ئەمەيش پەيژەيە چۆن تێيدا رزگار دەبێت، شەرێکی قورسە ناتوانێت لە گەڵ يەکێ لە خۆی گەورەتر لەو کاتەدا بجەنگێت، ناچار پێويستی بە سۆزی دۆراندۆرە بەردەوام گريانەکانی پاساوی لاوازی و خۆ خواردنەوەيە دۆراندۆريش لێی حاڵی نين و تێ ناگەن چ ئافاتێ ڕووی تێکردووە.
پرستوهای کوچ
پرستوهای کوچ
آزاد کریمی
این رمان را سال ٢٠٠١ خواندم. در شرایطی پیچیده برای هر دوی ما یعنی من و فرخ نویسنده این
رمان که چند سال پیشتر آن را در جنوب، یعنی کردستان-عراق منتشر کرده بود و توجه نویسندگان
مطرح آن دورە را جلب کرده بود.
بووکە بەمبوڵە
شەهلا نووری
یادەوەریی شوێن لە نێوان ناوەند و کەناردا
هاوڕێ نەهرۆ
ئاخۆ خوشەویستی خاک و نیشتمان و ئاڵا گرنگە؟ بێگومان بەڵی، بەشێکن لە کەسایەتی نەتەوایەتی هەر گەل و نیشتمانێک. ئێمە ئەگەر نیشتمانی پتەومان هەبێ، دەبێ لە ئاکام دا کەسایەتی توکمەمان هەبێ، لە کەسایەتی توکمە دا دەبێ هەموو ڕایەڵەکانی ئینتما ئامادەبوونی هەبێ، ئێمە دەبێ لە ڕایەڵ و ئینتمای بچوکەوە هەنگاو هەڵهێنین بۆ ڕایەڵ و ئینتمای گەورە، لەڕاستی دا ڕایەڵ و ئینتماکان یەکتر تەواو دەکەن، ڕایەڵی خێزان و خێڵ و شارو شاروچکەو گوند تەواو کەری ڕایەڵی حزبی چینایەتی و نیشتمانی و نەتەوایەتی یە، ئێمە ئەگەر دەوڵەتی کوردستانیمان دەوێ لەسەر ئاستی چوار پارچەکە یان دەوڵەتی بچوک لەسەر ئاستی هەر بەشێک دا، دەبێ ڕایەڵی کەسایەتیەکان فەراهەم و ئامادەبێ، دەبێ بارگاوی بکرێن بە بیروباوەری نەتەوایەتی و چینایەتی، دەبێ خوشەویستی خاک و نەتەوە لەسەر هەموو خوشەویستی یەکانەوە بێ، ئەوەی گەل و نەتەوەی خۆی خۆش نەوێ ناپاکە بەمانای وشە، دوژمنی گەلە، ئەوەی رۆژی لە رۆژان دوژمنایەتی ئەم گەلەی کرد بێ، بێگومان دەبێ باجەکەی بدا، چ لە رووی جەستەییەوە یان لە رووی ماددییەوە، ڤیتنامیەکان لە کاتی سەرکەوتنی شوڕشەکەیان بەڕابەری هوشی مەنە ناپاکەکانیان فڕی دایە دەریاوە، بەڵام ئێمەی میللەتی کورد لە رووی مەعنەوی و سیاسی یەوە لە سێدارەیان دەدەین، تا وەکو نەوەێکیان مابێ پەڵەی ناپاکی بە ناوچاوانیانەوە دەبێ.
دکـتۆر سـیوس کەڵەنـووسەری وێـژەی منـداڵان
رەزا شـوان
دکتۆر سیوس دیموکراتێکی لیبراڵی بوو. لە ماوەی ساڵانی چلەکانی سەدەی بیستەمدا، زیـاتر سـەرنجی لەسـەر سـیاسـەت بـوو. لایـەنگـری سـەرۆک (فـرانکـلـیـن دی) بـوو. کاریکاتێرە سیاسییە سەرەتاییەکانی، دژایەتی سۆزداری لەگەك فاشیزمدا نیشان دەدەن. داواشی کرد، لە دژی فـاشیزم کاربکرێت. چەند پەرتووکێکیشی ناوەڕۆکێکی سیاسییان لەخۆگرتوون.
نمادگرایی در ادبیات چیست؟
ترجمە گوگلی از یک متن نروژی
نمادهای جهانی آنهایی هستند که در فرهنگ ها و جوامع مختلف معنای یکسانی دارند. این نمادها از مرزهای فرهنگی فراتر رفته و از تجربیات و احساسات مشترک انسانی بهره می برند. به عنوان مثال، رنگ قرمز اغلب نماد عشق، اشتیاق یا خطر است، در حالی که رنگ سبز می تواند نشان دهنده رشد، حسادت یا تجدید باشد. نمونه های دیگر عبارتند از کبوتر که به طور جهانی نماد صلح و قلب است که نماد عشق و احساس است. نمادهای جهانی قدرتمند هستند زیرا می توانند توسط خوانندگان با پیشینه های مختلف درک شوند و ارتباطی ایجاد کنند که فراتر از زمینه خاص داستان است.
صفحه2 از439