فرخ نعمت پور اما محتملترین انتخاب برای یک فرد پست مدرن این است کە او فردیست دارای هویت و شخصیتی التقاطی از تمامی هویتها و از جملە تکەهای برگرفتە از روایتهای بزرگ. چنین شخصی می تواند یکی از وجوە هویتی اش آن 'باید'ی باشد کە نویسندگان مدرن مطرحش می کنند.
ابر و ابرک‌های سیاه و سفید / حوصله‌ی زورآزمایی من را ربود / لیکن به رد پای انگشتانم می خندند / تمام قاصدک‌ها / زیر پاهای پر شتاب پیاده‌رو / و لای خارخارکهای بوته‌های بی بوته / یا له شدن، یا پوسیدن / دیگر امروز روزی جهنمیست از آن من.
وحید وحدت حق
رضا حسینی
عاشقِ وطنى بودم كه برايم همچون معشوقى عاشق كُش بود! معشوقى كه به جاى نوش، نيش مى زد و به جاى شهد، زهر مى داد. اهميتى نداشت، چه كسى مى گويد كه عشق، يكسويه نمى شود!؟ تا بوده كارِ عاشق، ناله وزارى است و كارِ معشوق، جفاكارى!
فرخ نعمت پوریک بار سعی کردم آن اولین ماە بهار را با اولین ماە بهار آن شهری گرە بزنم کە مدتی بود در یکی از هتلهای قدیمی و متروکە آن اتراق گزیدە بودم. در تنهائی اتاق، در عصر یک روز بی اسم و مسما، از پنجرە بە بیرون نگاە می کردم.
محمود خوشنام
احمد شاملو، شاعری که کمتر از تاثیر کسی بر خود سخن گفته است، می گوید با کیوان برحسب تصادف آشنا شده ولی از همان اولین روز آشنایی انگار صد سال بوده که یکدیگر را می شناسند: "من از او بسیار چیزها آموختم. مرتضی برای من واقعا یک انسان نمونه بود. یک انسان فوق العاده."
فرخ نعمت پور
منی کە دوست داشتم لذت باران را تا اعماق وجودم در خود حس کنم، بە یکبارە همە چیز را خراب کردە می بینم. و علت را گردش بیهودە پنداشتم. و شوقی کە هنگامیکە بە تنها حالت ممکن تبدیل می شود، می تواند همە برنامەها را بە یکبارە از بین ببرد و تقدیر را چنان بر جان و دل مسلط کند کە تنها قدمها باقی بمانند.