زخم ابدی
موضوع: شعر بلند
نویسنده: مریوان قرداغی
مترجم: صلاح بهرامی
کێ ساڵە شێتی کوشت؟
سەرچاوە: ئاوێنە
ئەم رۆمانە کە باس لەروداوەکانی دەیەی چل‌و پەنجاکانی سەدەی رابردوی شاری سلێمانی‌و گەڕەکی حاجی خان دەکات، یەکێکە لەناوازەترین رۆمانە کوردییەکان کە بەزمانێکی سەرنجڕاکێش تیشک دەخاتە سەر ژیانی کۆمەڵایەتی‌و کلتوری‌و سیاسی ئەو رۆژگارەی شاری سلێمانی‌و کوردستان.
ئێوارە بوو
رۆستەم خامۆش
ئێـوارە بــوو
دڵـم گریـا پـڕ لـە حەسرەت
غـەمـگـیـن و مــات
کـپ و نـامـۆ
ئـەشـکـم چـۆڕا
بـۆ جودایی و ژانـی غوربەت
دونیا بەرەو کوێ دەچێت
رەسوڵ سەفەریانی
عاموز عوز نووسەری لیبراڵی ئیسرائیلی تەواوی تەمەنی پشتگیری لە ئیدەی دوو دەوڵەت بۆ حەلی کێشی ئیسرائیل و فەلەستین کرد. هەر بەو بۆنەوە لە نێۆ ئیسرائیل لە لایەن توندرەوەکانی ئیسرائیلەوە بە خائن ناویان دەبرد و لە دەرەوەی ئیسرائیلیش تەنیا لە لایەن کەسانی لیبراڵ و واقێع بینەوە گوێی لێدەگیرا.
چپ و دولتی کردن اقتصاد
فرخ نعمت پور
پس شعار دولتی کردن، دارای ماهیت طبقاتی است و باید در نیروهای اجتماعی ـ طبقاتی تشکیل دهندە دولت دقت شود. نە هر دولتی کردنی بە نفع طبقە کارگر است و نە هر ضد خصوصی سازی بودنی باز بە نفع طبقە کارگر.
موونە
و: نه‌ژاد عزیز سورمێ
لە كێڵگاندا
گیای بڵند هەیە
بە شەونم هەڵدایسێ
ئەوەتا كیژی جوانكیلە
ڕوو بە ڕووی دەبمەوە
وەك بڵێی ڕێكەوتە
کاتێک ئاستەنگ لە دەرگا دەدا
لە ئینگلیزییەوە: سایتی قەڵەم
پەتاتەکە نەرمە، هێلکەکە رەق و چایەکەیش ئاوەکەی گۆڕیوە. باوکی گوتی ئێمە هەموومان لەم شتانە دەکەین. کاتێک ئاستەنگەکان روومان تێدەکەن وەک ئەمانە بە شێوازی جۆراوجۆر کاردانەوەمان دەبێ. ئیستا تۆ پەتاتەی، هێلکەی یان بەرگی چایی؟
گورستان رویایی
فرخ نعمت پور
صداها با گذشتن لحظەها هر دم قوی تر می شدند. آنچنان قوی کە گورستان می لرزید. گوش مردە آنها تحمل نداشت. انگار ترک می خورد. برای اولین بار بعد از سالها تبسمی بر لبان هر دو پدیدارشد. آرنج از دیوار برگرفتند و آرام آرام بطرف گورها برگشتند. انگار هر دو عجلە داشتند. و عجلە داشتند.
لەمسی ئاڵتونی
لە ئینگلیزییەوە: سایتی قەڵەم
ئەوەیکە کاتێک دەست لە داروبەرد دەدا هەر هەموویان دەبن بە ئاڵتون. کاتێک گەیشتەوە ماڵەوە، کچەکەی بەرەوپیری چوو بۆ ئەوەی سڵاو لە باوکی بکا. پیاوەکە هەر کە دامووکایەوە تا کچەکەی لە باوەش بگرێ، بینی بوو بە پەیکەرێک لە ئاڵتون!
مشکل نویسندگی در ایران
دویچەولە
ابوتراب خسروی، نویسنده معاصر ایرانی در گفت‌وگو با دویچه‌وله فارسی می‌گوید هنوز که هنوز است نویسندگی در ایران تبدیل به یک حرفه نشده است. چرا بعضی از نویسندگان خوب ما از سر استیصال خودکشی می‌کنند یا مسافرکشی؟
ئەی خەم
رۆستەم خامۆش
بـە چەشـنی شـەونم ئەشـكم دەڕێژی
تــــاڵاوی ژیـــنــم تــــۆ پـــێ دەچێژی
هــەتــا ئـــەو ڕۆژەی ئــاوێـتـەی گـڵـم
تــــۆ هــــەر میـوانــی لــە مـاڵـی دڵـم
ژماردنی ئاقڵانە
لە ئینگلیزییەوە: سایتی قەڵەم
بیرباڵ بزەیەکی هاتێ و چووە لای ئەکبەر و گوتی دووهەزار و پێنج سەد و بیست و سێ قشقڕە لەم شارەدا هەن. کاتێک ئەکبەر لێی پرسی چۆن دەزانێ، بیرباڵ وەڵامی دایەوە کە لە پیاوەکانت بخوازە بچن و بیانژمێرن. ئەگەر ژمارەیان زۆرتر بوو ئەوا خزم و کەسی قشقڕەکان لە دەرەوەی شارەوە هاتوون بۆ سەردانیان، ئەگەریش...